Ροδόχρους Νόσος και Θεραπεία

 

Τι είναι η Ροδόχρους Νόσος

Η Ροδόχρους Νόσος αποτελεί ένα Αυτοάνοσο και πολυπαραγοντικό Νόσημα. Πρόκειται για μία χρόνια πάθηση του δέρματος. Υπάρχει, μάλιστα, μία πιθανή συσχέτιση της νόσου με τα ακάρεα Demodex, που παρασιτούν στο δέρμα του προσώπου, χωρίς βέβαια να έχει τεκμηριωθεί επιστημονικά η παραπάνω συσχέτιση.

Είναι σημαντικό να τονιστεί ότι η Ροδόχρους νόσος διαφέρει από τη Ροδόχρου πιτυρίαση, η οποία ορίζεται ως ένα μη μεταδοτικό εξάνθημα, αγνώστου ιογενούς αιτιολογίας.

Η Ροδόχρους Νόσος μπορεί να προσβάλλει τόσο τους ενήλικες όσο και τα παιδιά, αν και παρουσιάζεται με μεγαλύτερη συχνότητα σε άτομα ηλικίας άνω των 30 ατών, που έχουν ανοιχτόχρωμο δέρμα ή εμφανίζουν θετικό οικογενειακό ιστορικό. Σε ορισμένες περιπτώσεις, εκδηλώνεται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης ή της εμμηνόπαυσης.

 

Τα συμπτώματα της Ροδόχρου Νόσου

Συνήθως, η Ροδόχρους Νόσος εκδηλώνεται με σπυράκια ή προκαλείται ένας γενικευμένος ερεθισμός στο δέρμα. Τα σημεία του προσώπου που κατεξοχήν προσβάλλονται είναι η μύτη, τα μάγουλα και ορισμένες περιπτώσεις ενδέχεται να προκληθεί έντονη ερυθρότητα στην περιοχή των ματιών. Δεν αποκλείεται να παρουσιαστούν συμπτώματα και στο σώμα, με προεξάρχον σημείο το στήθος.

Η έξαψη στις περιοχές που έχουν προσβληθεί αποτελεί ένα βασικό χαρακτηριστικό σύμπτωμα. Ενίοτε, η έξαψη αυτή συνοδεύεται από ταχυπαλμία, αίσθηση καύσου, φαγούρα, τσούξιμο και ζαλάδες.

Βέβαια, τα συμπτώματα με τα οποία παρουσιάζεται η Ροδόχρους Νόσος διαφέρουν μεταξύ των ασθενών, γεγονός που οφείλεται στην παθογένεση της νόσου, η οποία πολλές φορές συγχέεται με άλλα νοσήματα του δέρματος. Ο Ερυθηματώδης Λύκος, παραδείγματος χάριν, είναι μία πάθηση, τα συμπτώματα της οποίας είναι σε μεγάλο βαθμό παρόμοια με αυτά της Ροδόχρου Νόσου.

 

Επιβαρυντικοί παράγοντες για τη Ροδόχρου Νόσο

Η κληρονομική προδιάθεση, οι ορμονικές ανισορροπίες, ορισμένα προβλήματα του γαστρεντερικού συστήματος, καθώς και το έντονο στρες αποτελούν επιβαρυντικούς παράγοντες που ενοχοποιούνται για την έκφραση της νόσου, αλλά και για την έξαρση των συμπτωμάτων.

Επίσης, η χρόνια και υπερβολική έκθεση στην ηλιακή ακτινοβολία επιδεινώνει την πορεία της ασθένειας. Γι’ αυτό το λόγο, οι ασθενείς χρειάζεται να προσέχουν να μην εκτίθενται πολύ στον ήλιο και να χρησιμοποιούν πάντοτε αντηλιακή προστασία, ιδιαίτερα τους θερινούς μήνες στη θάλασσα.

---

Ροδόχρους Νόσος και θεραπεία με κρέμες

Ο Βλατιδοφλυκταινώδης (συνοδεύεται από βλατίδες, δηλαδή από στίγματα με κόκκινο χρώμα και από φλύκταινες, δηλαδή από κόκκινα σπυράκια με περιεχόμενο) κι ο Ερυθηματοτελαγγειεκτατικός τύπος της Ροδόχρου Νόσου (συνοδεύεται από παρατεταμένη έξαψη, διάρκειας άνω των 10 λεπτών), αντιμετωπίζονται κατά βάση με τη χορήγηση «μετρονιδαζόλης», «αζελαϊκού οξέος», «νατριούχου σουφλακεταμιδούς», καθώς επίσης και καθαριστικών που περιέχουν «θείο». Σε ασθενείς με Κοκκιώδη Νόσο, από την άλλη, προτείνονται τοπικές θεραπείες (θεραπεία με κρέμες) με τη χορήγηση «υπεροξειδίου του βενζολίου» και τοπικής «κλινδαμυκίνης».

Επίσης, οι ασθενείς, που παρουσιάζουν συμπτώματα, όπως σκλήρυνση και απολέπιση στο δέρμα ή πάσχουν από τον Ερυθηματοτελαγγειεκτατικό ή τον Βλατιδοφλυκταινώδη τύπο, λαμβάνουν συνήθως ως θεραπεία τις ουσίες «πιμεκρόλιμους» και «τακρόλιμους». Αντίθετα, αυτές οι δύο ουσίες, δεν ενδείκνυνται στην περίπτωση της Κοκκιώδους Νόσου, καθώς μπορεί να επιδεινώσουν τα ήδη υπάρχοντα συμπτώματα.

Τέλος, σε ασθενείς των οποίων το δέρμα έχει υποστεί φθορές από τις ηλιακές ακτίνες, προτείνονται τα ρετινοειδή. Οι παραπάνω τοπικές θεραπείες χορηγούνται σε άτομα που πάσχουν από τη Ροδόχρου Νόσο, διότι καταπραΰνουν τη φλεγμονή, μειώνοντας παράλληλα τα συμπτώματα. Επιπλέον δίνονται ως θεραπεία συντήρησης, προκειμένου να αποφευχθούν ενδεχόμενες υποτροπές.

Σε ασθενείς που εμφανίζουν προσωρινά συμπτώματα Ροδόχρου Ακμής, όπως τελαγγειεκτασία και ερύθημα, χορηγούνται τοπικά α-αδρενεργικοί αποκλειστές, οι οποίοι μπλοκάρουν τους α1- μετασυναπτικούς υποδοχείς, κατορθώνοντας έτσι την αναστολή της  αγγειοσύσπασης, που προκαλεί η νοραδρεναλίνη. Έτσι, ελαττώνεται η αγγειοδιαστολή κι ως εκ τούτου, αναστέλλεται το ερύθημα.

Από την άλλη, σε ασθενείς με συμπτώματα μόνιμου ερυθήματος, ενδείκνυται η χορήγηση «βριμονιδίνης», η οποία αποτελεί αγωνιστή των α-2 αδρεγενικών υποδοχέων. Με απλά λόγια, η εν λόγω ουσία αναστέλλει τη διαστολή των μικρών αγγείων και την αγγειοσύσπαση. Τέλος, άλλη μια τοπική αγωγή που προτείνεται σε περιστατικά, τα οποία εκδηλώνουν βλατίδες και φλύκταινες (ήπιας, μέτριας και βαριάς μορφής) είναι η «ιβερμεκτίνη».

 

Ροδόχρους Νόσος – Παρενέργειες από Θεραπεία με Κρέμες

Έχουν παρατηρηθεί περιστατικά, όπου ο ασθενής παρουσιάζει υπερευαισθησία στη Μετρονιδαζόλη. Η χορήγηση της εν λόγω ουσίας ευθύνεται επίσης για γαστρεντερικές διαταραχές, αναστρέψιμη παγκρεατίτιδα και λευκοπενία, καθώς επίσης και για περιφερική νευροπάθεια. Σπανιότερα, η Μετρονιδαζόλη έχει κατηγορηθεί για λήθαργο, παραισθησίες, κνησμό, ίλιγγο κ.α. Τέλος, η χορήγηση της αντενδείκνυται για άτομα που πάσχουν από ασθένειες του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος, από υπερευαισθησία στα ιμιδαζόλια και από πορφυρία.

Όσον αφορά στη χορήγηση του αζελαϊκού οξέος, οι παρενέργειες που έχουν παρατηρηθεί περιλαμβάνουν τον τοπικό ερεθισμό, την εκδήλωση ερυθήματος, ξηρότητας, απολέπισης και τέλος, το αίσθημα καύσου και κνησμού. Η Σουφλακεταμίδη Νατριούχος, από την άλλη, αντενδείκνυται για ασθενείς που παρουσιάζουν νεφρική και ηπατική ανεπάρκεια, για νεογνά κ.α.

 

 

Ροδόχρους Νόσος και Αντιβίωση

Όταν οι ασθενείς εμφανίζουν συμπτώματα βλατίδων και φλυκταινών, στις περισσότερες περιπτώσεις χορηγούνται ουσίες, όπως «τετρακυκλίνη», «δοξυκυκλίνη» ή και «μινοκυκλίνη» (αντιβίωση δηλαδή) για ένα διάστημα 2 έως 3 μηνών. Το ίδιο και στην περίπτωση, όπου ο ασθενής πάσχει από την Οφθαλμική Ροδόχρου Νόσο. Σε καταστάσεις, όπου τα συμπτώματα της Νόσου επιμένουν έντονα και εκδηλώνονται σε μορφή φύματος, τότε προτείνεται η χορήγηση «ισοτρετινοΐνης», σε χαμηλότερες όμως δόσεις από αυτές που προτείνονται σε άτομα που πάσχουν από Ακμή. Το ίδιο και ουσίες όπως «προπανολόνη» και «κλονιδίνη», οι οποίες μειώνουν τις συμπτωματικές εξάρσεις.

Επίσης, σε περίπτωση προσωρινού ερυθήματος, οι ασθενείς μπορεί να λάβουν από στόματος αγωγή β- αδρενεργικών αποκλειστών, οι οποίοι χορηγούνται ως από του στόματος αγωγή για την αντιμετώπιση των εν λόγω συμπτωμάτων.

 

Αντενδείξεις και παρενέργειες των θεραπειών με Αντιβιώσεις

Είναι πολύ σημαντικό να αναφερθεί ότι οι εν λόγω αγωγές αποτελούν φαρμακευτικές θεραπείες. Ως εκ τούτου, υπάρχει κίνδυνος για πλήθος αντενδείξεων και παρενεργειών, οι οποίες παρουσιάζονται σε πολλές περιπτώσεις σε ασθενείς.

Οι τετρακυκλίνες αντενδείκνυνται σε περιπτώσεις, όπου υπάρχει υπόβαθρο σοβαρής νεφρικής και ηπατικής ανεπάρκειας. Σε περιόδους ανάπτυξης των οστών και των δοντιών, μπορεί να προκληθεί μονιμότητα στον αποχρωματισμό και σε ορισμένες περιπτώσεις, υποπλασία της αδαμαντίνης (ουσία των δοντιών). Επίσης, αντενδείκνυνται τόσο κατά την κύηση, καθώς φαίνεται να έχει τοξικές επιδράσεις στο έμβρυο, όσο και κατά τη διάρκεια της γαλουχίας, μιας και αποβάλλονται από τον οργανισμό με το μητρικό γάλα.

Να σημειωθεί επίσης ότι η κατηγορία των τετρακυκλινών δημιουργεί παρενέργειες, που εκδηλώνονται ως διαταραχές του γαστρεντερικού συστήματος (διάρροια, έμετος, ναυτία κ.α.), ενώ ενοχοποιείται επίσης για την επιβάρυνση του ήπατος. Μπορεί επίσης να προκαλέσει υπερευαισθησίες (κνίδωση, αγγειοοίδημα, πυρετός, αρθραλγίες κτλ), ανάπτυξη μυκήτων γύρω από τον πρωκτό και τη γεννητική περιοχή, ονυχόλυση (αποκόλληση του νυχιού), ιλίγγους (που προκαλούνται κατά βάση από τη μινοκυκλίνη).

Τα ρετινοειδή από την άλλη, ενοχοποιούνται για τερατογενέσεις, μυαλγίες, κατάθλιψη, φωτοευαισθησία, μεταβολή των οστών, δερματοβλεννογόνες αλλοιώσεις και υπερλιπίδια, εφόσον υπάρχει κληρονομική προδιάθεση.

 

Ροδόχρους Νόσος και Φωτοθεραπεία – Laser

Η μέθοδος της φωτοθεραπείας χρησιμοποιείται για την αντιμετώπιση του μόνιμου ερυθήματος και διενεργείται με τα Lasers IPL (intense pulsed light) και PDL (pulsed-dye Laser). Την ίδια στιγμή, η τελαγγειεκτασία μπορεί επίσης να αντιμετωπιστεί με τη χρήση LPL Lasers, με ηλεκτροκαυτηριασμό και μέσω λοιπών Lasers Nd: Yag (1064 nm).

Σε ορισμένους ασθενείς, οι οποίοι εκδηλώνουν μη φλεγμονώδες φύμα, χορηγούνται αγωγές στο χώρο του δερματολογικού ιατρείου. Αυτές περιλαμβάνουν φυσικές μεθόδους, με τοπικά σκευάσματα, χωρίς δηλαδή τη χρήση φωτοθεραπείας ή και Laser.

Είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι καθένα από τα περιστατικά της Ροδόχρου Νόσου πρέπει να αντιμετωπίζονται ως ιδιαίτερες, ξεχωριστές περιπτώσεις και να αξιολογούνται αναλόγως, τόσο με βάση τις κλινικές όσο και βάσει των εργαστηριακών ενδείξεων.

Δεδομένου, μάλιστα, ότι η Ροδόχρους Νόσος αποτελεί ένα Αυτοάνοσο και πολυπαραγοντικό Νόσημα, η τελική θεραπευτική προσέγγιση οφείλει να είναι συνδυαστική. Πέραν της αντιμετώπισης των συμπτωμάτων, το άτομο πρέπει να λάβει αγωγή τέτοια που να επιλύει τις βαθύτερες αιτίες εκδήλωσης της Νόσου.

 

Laser για τη Ροδόχρου Νόσο – Όσα πρέπει να γνωρίζετε για τις παρενέργειες

Η εφαρμογή Laser για την αντιμετώπιση της Ροδόχρου Νόσου έχει χαμηλό ποσοστό επιτυχίας, ενώ αντενδείκνυται στην περίπτωση όπου ο ασθενής πάσχει από κάποια Αυτοάνοση φωτοευαίσθητη Νόσο (SLE, LE και Ψωρίαση), από μυρμηκίες, έρπητα (επιχείλιο ή ζωστήρος) και Λοιμώδη Νόσο.

Δε συνιστάται και σε περιπτώσεις όπου ο πάσχων λαμβάνει τετρακυκλίνες και ρετινοειδή, καθώς και όταν υπάρχει Ιστορικό χηλοειδών, πολύμορφο ερύθημα εκ φωτός και εγκυμοσύνη.

Ενδεχόμενες παρενέργειες που μπορεί να προκύψουν ύστερα από την εφαρμογή Laser είναι η πιθανή έντονη ερυθρότητα, το αίσθημα καύσου και το έγκαυμα.

Ο ρόλος της Διατροφής στη θεραπεία της Ροδόχρου Νόσου

Η διατροφή μπορεί να παίζει μείζονα ρόλο στη θεραπεία της Ροδόχρου νόσου, καθώς πολλές τροφές και ποτά επιφέρουν την ενεργοποίηση μίας φλεγμονώδους αντίδρασης, η προκαλείται από τη νόσο. Έτσι, ορισμένα τρόφιμα πυροδοτούν τη δημιουργία φλεγμονής και ερυθρότητας, ενώ ενδέχεται να οδηγήσουν σε διαστολή των αιμοφόρων αγγείων και σε πάχυνση του δέρματος.

Ειδικότερα, συνιστάται η αποφυγή τροφών που έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε ισταμίνη και ο περιορισμός φαγητών πλούσιων σε καρυκεύματα και μπαχαρικά, διότι προκαλούν μία φλεγμονώδη απόκριση. Επιπλέον τρόφιμα, η κατανάλωση των οποίων προτείνεται να αποφεύγεται, είναι τα κάτωθι:

• Γαλακτοκομικά προϊόντα και προϊόντα γλουτένης
• Ξηροί καρποί και αυγά
• Ορισμένα φρούτα, όπως οι μπανάνες, τα σύκα, τα δαμάσκηνα, το αβοκάντο, καθώς επίσης και τα εσπεριδοειδή.
• Κάποια πικάντικα ή όξινα λαχανικά, όπως οι καυτερές πιπεριές, οι τομάτες, οι μελιτζάνες, τα κρεμμύδια και το σπανάκι
• Αλκοόλ, καφές και τσάι
• Τροφές υψηλού γλυκαιμικού δείκτη
• Τρόφιμα αυξημένης περιεκτικότητας σε κορεσμένα λίπη
• Θαλασσινά

Αντίθετα, τροφές που προτείνονται και θα μπορούσαν να συμβάλλουν σημαντικά στη μείωση των συμπτωμάτων της Ροδόχρου Νόσου είναι οι εξής:

• Ορισμένα λαχανικά, όπως οι γλυκοπατάτες, τα αγγούρια, τα σπαράγγια, το μπρόκολο, το κουνουπίδι και το μαρούλι
• Κόλιανδρος, κάρδαμος και μάραθος
• Τροφές πλούσιες σε ωμέγα-3 λιπαρά οξέα, όπως ο σολομός.
• Τροφές πλούσιες σε Βιταμίνη C (πιπεριές, θυμάρι, μαϊντανός, λάχανο, μπρόκολο, ακτινίδιο, κουνουπίδι, κεράσια)
• Κοτόπουλο
• Μη εσπεριδοειδή όπως τα σταφύλια, πεπόνια και το μάνγκο
• Κουρκουμάς
• Σύνθετοι υδατάνθρακες και τροφές που έχουν μειωμένη περιεκτικότητα σε ζάχαρη

Λειτουργική θεραπεία της Ροδόχρου Νόσου- Φυσική αντιμετώπιση

Η Ροδόχρους Νόσος αποτελεί ένα Αυτοάνοσο, πολυπαραγοντικό Νόσημα. Τα Αυτοάνοσα Νοσήματα αφορούν σε ασθένειες που εμφανίζονται, όταν το ανοσοποιητικό μας σύστημα επιτίθεται στα ίδια του τα κύτταρα. Αυτό συμβαίνει, επειδή ο οργανισμός μας παύει να αναγνωρίζει τα δικά του κύτταρα, αλλά τα θεωρεί ξένα.

Η κυτταρική αλλοίωση προκύπτει από διάφορους επιγενετικούς παράγοντες, στους οποίους έχει εκτεθεί ο ασθενής κατά τη διάρκεια της ζωής του.

Έτσι, τα μορφολογικά, βιοχημικά και δομικά αλλοιωμένα κύτταρα, που παρουσιάζουν πλέον αλλαγές στην ταυτότητα τους, λόγω των τροποποιήσεων που έχουν συμβεί και στην εξωτερική πλευρά της κυτταρικής τους μεμβράνης, ανιχνεύονται από το Ανοσοποιητικό ως ξένα και ξεκινούν οι διαδικασίες απομόνωσης και καταστροφής τους.

Η Λειτουργική κι Αιτιολογική θεραπεία της Ροδόχρου Νόσου στοχεύει στην αντιμετώπιση κάθε βιοχημικής και κυτταρικής εκτροπής, η οποία οδηγεί στην ανάπτυξη του εν λόγω Αυτοάνοσου Νοσήματος. Πρόκειται για εξατομικευμένες θεραπευτικές αγωγές που συνεπικουρούν στην αποκατάσταση της κυτταρικής και ορμονικής ισορροπίας του οργανισμού, χωρίς χημικά έκδοχα και κατάλοιπα.

Το κύτταρο σταδιακά αρχίζει να επανέρχεται στην πρότερη, υγιή του μορφή, με αποτέλεσμα το Αυτοάνοσο Νόσημα να υποχωρεί ήδη από τους πρώτους μήνες της θεραπείας, η οποία συνολικά κυμαίνεται από έξι έως δώδεκα μήνες.

Τα συγκεκριμένα θεραπευτικά πρωτόκολλα προκύπτουν κατόπιν ενός ειδικού Ιατρικού ιστορικού, που εξετάζει το σύνολο των επιγενετικών παραγόντων στους οποίους έχουν εκτεθεί οι ασθενείς.

Τέλος, σημαντικό ρόλο για την εκπόνηση των Λειτουργικών θεραπειών διαδραματίζει η συνεκτίμηση των εργαστηριακών τιμών των εξειδικευμένων εξετάσεων του ασθενούς, με βάση τις βέλτιστες επιθυμητές τιμές.

Οι εξατομικευμένες αυτές Λειτουργικές θεραπευτικές αγωγές εφαρμόζονται επιτυχώς τα τελευταία 20 χρόνια, με ασθενείς να φτάνουν στην απόλυτη ίαση.

 

Dr. Νικολέτα Κοΐνη M.D.

Δερματολόγος – Αφροδισιολόγος, PgD in Genomic Medicine and Healthcare
Ιατρός Λειτουργικής, Προληπτικής, Αντιγηραντικής και Αναγεννητικής Ιατρικής.

(Diplomate and Board Certified in Anti-aging, Preventive, Functional and Regenerative Medicine from A4M (American Academy in Antiaging Medicine).

 

Διαβάστε Επίσης

---

Τι είναι η Ροδόχρους Ακμή

Τύποι

Αίτια

Διάγνωση

 

Πηγές

---

1. “Questions and Answers about Rosacea”. www.niams.nih.gov. April 2016. Archived from the original on 13 May 2017. Retrieved 5 June 2017.
2. van Zuuren, EJ; Fedorowicz, Z (September 2015). “Interventions for rosacea: abridged updated Cochrane systematic review including GRADE assessments”. The British Journal of Dermatology. 173 (3): 651–62. doi:10.1111/bjd.13956. PMID 26099423. S2CID 41303286.
3. “Rosacea First choice treatments”. Prescrire International. 182: 126–128. May 2017. Archived from the original on 10 September 2017.
4. Zouboulis, Christos C.; Katsambas, Andreas D.; Kligman, Albert M. (2014). Pathogenesis and Treatment of Acne and Rosacea. Springer. p. XXV. ISBN 978-3-540-69375-8. Archived from the original on 10 September 2017.
5. Del Rosso JQ (October 2014). “Management of cutaneous rosacea: emphasis on new medical therapies”. Expert Opin Pharmacother. 15 (14): 2029–38. doi:10.1517/14656566.2014.945423. PMID 25186025.
6. van Zuuren, EJ; Fedorowicz, Z; Carter, B; van der Linden, MM; Charland, L (28 April 2015). “Interventions for rosacea”. The Cochrane Database of Systematic Reviews. 4 (4): CD003262. doi:10.1002/14651858.CD003262.pub5. PMC 6481562. PMID 25919144.
7. Husein-ElAhmed H, Steinhoff M (January 2020). “Efficacy of topical ivermectin and impact on quality of life in patients with papulopustular rosacea: A systematic review and meta-analysis”. Dermatol Ther. 33 (1): e13203. doi:10.1111/dth.13203. PMID 31863543. S2CID 209433363.
8. Siddiqui K, Stein Gold L, Gill J (2016). “The efficacy, safety, and tolerability of ivermectin compared with current topical treatments for the inflammatory lesions of rosacea: a network meta-analysis”. SpringerPlus. 5 (1): 1151. doi:10.1186/s40064-016-2819-8. PMC 4956638. PMID 27504249.
9. “Galderma Receives FDA Approval of Soolantra (Ivermectin) Cream for Rosacea”. drugs.com. Archived from the original on 22 January 2015.”